Wij gaan trouwen! - Bruiloft Plannen en het aanzoek - Foodblog Foodinista

Na de bevallingsverhalen: Ziekte, verdriet, verwerking en hoe gaat het nu

Deel deze post

Het is al weer een tijdje terug dat ik met jullie mijn verhaal deelde over mijn zwangerschappen en bevallingen van zowel Florian en Philou. Ik vond dit toen best wel moeilijk om te doen. Dat zal ik eerlijk toegeven. Zo diep in mijn emoties graven, mijn persoonlijke ervaringen delen en dat op een foodblog waar we eigenlijk schrijven over de leukste dingen in het leven: alles rondom eten. Maar ja ook dit blog is natuurlijk gewoon door iemand een persoon gebouwd en heeft een persoonlijk gezicht. Ik hoop dat jullie daar een beetje een band mee opbouwen en dat jullie daarvoor ook steeds terugkomen. Mijn persoonlijke eetverhalen en die kijk daar op. Maar ook bij mij gaat niet altijd alles over rozen. Daarom vind ik het ook belangrijk om dat te delen. Waarom ik soms heel actief ben op de blog, al mijn energie er in steek en soms helemaal geen puf heb en even moet bijkomen. Mijn blog geeft mij energie, maar mijn privéleven heeft de afgelopen jaren veel energie gekost dat heb ik wel ingezien. Ik heb hulp gekregen of dit eigenlijk met beiden handen aangepakt. Een gedeelte daarvan kun je hier ook lezen. Maar ik zal voor de, ik hoop, laatste keer meer met je delen over die onstuimige periode met prachtig resultaat: onze kinderen.

Mijn bevallingsverhaal van Florian na de bevalling Daphne van Foodinista
Eerste ontmoeting Florian en Philou - Bevallingsverhaal Daphne van Foodinista

De zwangerschappen geen roze wolk

Zoals je in de bevallingsverhalen van Florian en Philou hebt kunnen lezen waren de zwangerschappen geen roze wolken. Van het begin af aan waren we heel erg blij met de komst van zowel Florian als Philou, maar genieten van de zwangerschappen dat is ons nooit echt gegund geweest. Tijdens de eerste zwangerschap was mijn moeder ziek en het herstel heeft best wel lang geduurd en ook werd ik zelf ziek, waarvan het tot aan de tweede zwangerschap heeft geduurd wat het eigenlijk was. De voorgaande jaren heb ik daar onbewust toch wel last van gehad, want ik was nooit helemaal fit. Tijdens de de tweede zwangerschap werd ik al snel heel erg ziek, met een cyste van 8 cm op de eierstokken die is afgedraaid en gesprongen. Mijn organen zaten achteraf vol met push en in november 2018 ben ik geopereerd. Langzaam is dit proces van herstel. Want als je 5 jaar ziek bent dan knap je niet binnen een maand op. Wat ik niet heb vermeld in mijn verhaal van de zwangerschap en bevalling van Philou is dat mijn oom en tante in een periode van 3 maanden tijd ook zijn overleden tijdens mijn zwangerschap. Dit heb ik heel intens beleefd, maar soms ook verdrongen door alles wat er gebeurde. Een raar idee, want ik kom uit een hele kleine familie. Op het moment van het aanzoek en onze trouwplannen in 2020 is dit steeds meer gaan leven. Tijdens de zwangerschap was dit een gemis, want waren ze trots geweest.

Zwangerschapsshoot Philou - Daphne van Foodinista

Rouwverwerking tijdens de zwangerschap

Tijdens de zwangerschap de angst hebben dat je een dierbare gaat verliezen, zoals mijn moeder tijdens de eerste zwangerschap, zij onderging een openhartoperatie is iets verschrikkelijks. Wanneer je daadwerkelijk afscheid neemt van dierbaren in een moment waarbij er juist vreugde is en je uitkijkt naar nieuw leven wat je wilt delen met dierbaren dan is het iets wat je breekt. Daar kan ik over meepraten. Het is ook de reden dat ik het in dit artikel deel, het geeft wellicht het gevoel dat je niet alleen bent. Zoals op mijn bevallingsverhalen heb ik zoveel reacties gekregen. Veelal, wat ik begrijp in een persoonlijke berichten om privé omstandigheden van messenger, e-mails tot persoonlijk op het schoolplein. Respect uitingen met wat wij hebben meegemaakt, maar ook erkenning en daar schrok ik vooral van, want het is een verhaal, waarvan ik vind dat het niemand van overkomen, de manier waarop ik ben bevallen. Zelf kom ik uit een kleine familie. Al een tijdje terug ben ik mijn opa’s en oma’s verloren. En ik heb geen broers en zussen. Mijn familie waar ik een sterke regelmatige band mee heb is voor mij mijn ouders, mijn oom en tante en mijn twee neven en zij zijn single. Zelf heb ik een inhaalslag gedaan met een mooie zoon en dochter. Als mijn oom en tante wegvallen dan is het direct veel stiller. Wellicht kun je je voorstellen dat deze oom en tante ook altijd heel dichtbij mij hebben gestaan en veel voor mij hebben betekend. Mijn oom was al lange tijd ziek. Kanker met een lange behandeling en het onderdrukken daarvan. Toch is het altijd onverwacht als het dan echt toeslaat. Vanuit de begrafenis ondernemer werd er al meegedacht. Een klein persoonlijk afscheid. Ik heb gespeecht, zo goed en zo kwaad als het ging. Onze krans lag al op de kist met drie namen er op en een hartje, want we wilde graag iets liefs doen vanuit Philou in mijn buik. Kleine dingen waar over nagedacht werd.

Met Florian in Budapest zwangere buik - Zwangerschapsverhaal Daphne van Foodinista

3 maanden later

We hadden nooit gedacht om exact drie maanden later weer met de begrafenisondernemer rond de tafel te zitten bij mijn oom en tante in huis. Dit was een schok. Een dag na de verjaardag van mijn tante werd mijn tante gevonden in de badkamer. We vonden haar al afwezig en erg moe. De ziekte van mijn oom had erin gehakt. We denken dat het te veel is geworden. Maar we waren zo verdrietig en aangeslagen ook vol ongeloof. Mijn oom hadden we verwacht, zagen we aankomen, maar dit was compleet onverwacht. De begrafenisondernemer is persoonlijk, maar niet te betrokken, maar ook voor hem was het even schrikken. Drie maanden later in het zelfde huis. Wij waren er ook niet op voorbereid. Wel zorgden we voor soortgelijke boeketten, muziek en werd er meegedacht waardoor wij gelukkig werden ontlast. Zo voelden het toen ook. Waardoor het daarna een roes werd. Ik leefde daarna ook in een soort roes. Van verlies, zwangerschap, pijn, ongezondheid en alles bij elkaar.

Hoe gaat het nu?

Ik kan je zeggen dat die tijd van verlies, ziekte en heftige bevalling niet zomaar aan je voorbij gaat. Philou heb ik ook vernoemd, in de doopnamen, naar een combinatie tussen mijn moeder en tante. Bij mijn bruiloft had ik graag gezien dat mijn tante getuige was geweest samen met mijn moeder, maar daar heb ik een oplossing voor al zal ik haar missen, evenals mijn oom. Op een klein manier zijn ze er bij. Na de bevalling was het wel duidelijk dat ik hulp nodig had. Wij beiden thuis. Ik ben een traject in gegaan met veel praten, verwerken, alles op een rijtje zetten en ook EMDR therapie. Een toch wel zware therapie met schokken voor verwerken en gericht op de echte moeilijke momenten en om weer meer kracht te halen uit die momenten. Een manier van omdenken, maar wel op een zware manier. Dit geeft verlichting. Ik zie dingen anders. Ik ben nog wel vaak moe. Maar dat is ook niet raar de laatste jaren waren pittig. Ik kies nu meer voor mij zelf. Dat is goed. Dat heb ik verdiend. Linksom of rechtsom is daar ook meer ruimte voor gekomen.

Hoe heb jij jouw zwangerschap of bevalling ervaren? Heb je ook ervaring met verlies op een bijzonder moment in je leven wat je graag had willen delen? Ik deel deze ervaring graag met je en zoals je hebt kunnen lezen ook privé.

Persoonlijke verhalen van Foodinista

Meer persoonlijke verhalen volgen van Daphne van Foodinista of jouw ervaring delen? Volg Foodinista op InstagramTwitterFacebook en Pinterest of schrijf je in voor de Nieuwsbrief of mail mij op daphne@foodinista.nl. Ik sta altijd open voor jouw ervaring.

Geen reactie's

Geef een reactie